Wat een dag gisteren, het liep allemaal heel anders dan gepland.
Ik ben er nog moe en ontdaan van.
Toen ik gisteren ochtend het schoolplein opliep, hing de vlag halfstok. Dat kon maar één ding betekenen. Dat de lieve moeder van een van Christians schoolgenootjes de strijd had verloren, net zo oud als ik, 45 jaar nog maar. Ik kende haar niet goed, alleen van gezicht en af en toe een kort praatje. Dat ze ziek was wisten we en dat het niet goed ging wisten we ook maar toch was het echt een grote schok. Ze laat een man en twee kinderen van 14 en 8 jaar achter. De school gaat hier goed mee om, ook in de klas van Christian wordt er aandacht aan besteed en ik merk dat het wat met Christian doet. Iemand kan ziek worden, kan zelfs doodgaan. Christian is een binnenvetter, daarom probeer ik er met hem over te praten en natuurlijk kwam de vraag of ik dan ook dood zou gaan. Dat soort vragen zijn wel heftig hoor, als je een trillend lipje ziet. Ik probeer ook wel heel eerlijk te zijn en heb gezegd dat ik echt nog heel lang bij hem wil blijven. Er is gisteren niet veel uit m'n handen gekomen, ik was van plan veel te gaan doen, maar soms wil dat gewoon niet.
Tussen de middag heb ik samen met Christian een broodje gegeten en toen ik 'm na de pauze terug bracht naar school zag ik een klasgenoot de klas inkomen, gehavend in z'n gezicht en z'n arm ondersteunend. Ik had met zijn moeder al afgesproken dat ik hem en z'n zusje om half 4 zou opvangen omdat zij naar een crematie moest. Juf had geprobeerd haar te bereiken maar dat lukte niet, sms gestuurd en toen belde ze mij in lichte paniek. Natuurlijk ben ik met de knul naar de huisarts gereden. Wat natuurlijk heel raar was voor Christian, ik bedoel, Christian blijft achter in de klas én ik neem een ander kind mee. Bij de huisarts... deur op slot, tjonge... ff lunchen. Ik heb daar dus een half uur voor de deur gestaan en onszelf bezig gehouden met ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet. Eenmaal binnen ondernam de kordate assistente direct actie en hopla daar was de arts. De knul had zóveel pijn aan z'n schouder dat een goed onderzoek niet echt uit te voeren viel, maar de arts verzekerde mij dat het niet gebroken en ook niet uit de kom was. Waarschijnlijk spieren. En ja, hij moest de dag erna terugkomen voor controle. Een sling en pijnstillers gehaald. Bij de apotheek hebben ze met 3 man sterk die sling bij 'm omgedaan (dat was namelijk iets wat ze niet vaak deden..) en daarna heb ik hem mee naar huis genomen. Wat gedronken, cake erbij, tv aan en hij zat daar als een zielig vogeltje op de bank. Moeder kwam na een half uurtje want die zat niet meer rustig bij de uitvaart en heeft haar knul in de armen gesloten.
Samen weer naar school gereden om de meute op te halen, dochter in tranen want die had zich verheugd op een middagje Sylvia maar zij kon nu toch gewoon mee met moeder. Directrice bedankte mij nog dat ik dit had willen doen maar hé dat doe je toch voor elkaar.
Christian weer mee naar huis, voetbaltraining hadden we al afgezegd. Begint ie ineens te zeuren dat ie wél naar trainen wilde. Nope, ging niet gebeuren, boodschappen moesten er worden gedaan want ook daar had ik nog geen tijd voor gehad. Ik merkte aan Christian dat hij écht aandacht wilde hebben, misschien toch een soort van jaloers? Ik weet het niet. We hebben fijn geknuffeld en toen was het gelukkig weer goed. Ik was echt heel moe gisteren, kon ook niet goed slapen.
Om 3 uur vannacht riep Laura vanaf zolder... het ringetje (van haar beugel) was van haar kies geschoten. Ik weet dat ik eigenlijk gelijk moet bellen naar de ortho maar volgende week heeft ze controle, ik laat het dus maar even zo. Gewoon geen puf om tussendoor wéér een afspraak op een onmogelijke tijd te moeten plannen.
Om wat vrolijker af te sluiten even een fotootje van een gezellig hoekje...
Vaasje en kandelaar kringloop, groen vaasje is een theeblik en het hertje komt bij Flying Tiger vandaan. Van mijn Utrecht-avontuur weet je wel. Het is van vilt en je moet het zelf (nogal simpel) in elkaar zetten. Nu heb ik dus spijt dat ik er niet veeeeeeeeel meer heb meegenomen. Maar dat gaat goedkomen... als ze ze nog hebben tenminste.
Deze zag ik op de site van Flying Tiger, 4 eurootjes oooooooooooooooooooooooh !!!
en deze dan...
ook 4 euro.....
Klein konijntje dat van kleur verandert, 2 euro. Ik moet er echt heel snel weer heen geloof ik.
Fijne dag ! x Syl
Ik ben er nog moe en ontdaan van.
Toen ik gisteren ochtend het schoolplein opliep, hing de vlag halfstok. Dat kon maar één ding betekenen. Dat de lieve moeder van een van Christians schoolgenootjes de strijd had verloren, net zo oud als ik, 45 jaar nog maar. Ik kende haar niet goed, alleen van gezicht en af en toe een kort praatje. Dat ze ziek was wisten we en dat het niet goed ging wisten we ook maar toch was het echt een grote schok. Ze laat een man en twee kinderen van 14 en 8 jaar achter. De school gaat hier goed mee om, ook in de klas van Christian wordt er aandacht aan besteed en ik merk dat het wat met Christian doet. Iemand kan ziek worden, kan zelfs doodgaan. Christian is een binnenvetter, daarom probeer ik er met hem over te praten en natuurlijk kwam de vraag of ik dan ook dood zou gaan. Dat soort vragen zijn wel heftig hoor, als je een trillend lipje ziet. Ik probeer ook wel heel eerlijk te zijn en heb gezegd dat ik echt nog heel lang bij hem wil blijven. Er is gisteren niet veel uit m'n handen gekomen, ik was van plan veel te gaan doen, maar soms wil dat gewoon niet.
Tussen de middag heb ik samen met Christian een broodje gegeten en toen ik 'm na de pauze terug bracht naar school zag ik een klasgenoot de klas inkomen, gehavend in z'n gezicht en z'n arm ondersteunend. Ik had met zijn moeder al afgesproken dat ik hem en z'n zusje om half 4 zou opvangen omdat zij naar een crematie moest. Juf had geprobeerd haar te bereiken maar dat lukte niet, sms gestuurd en toen belde ze mij in lichte paniek. Natuurlijk ben ik met de knul naar de huisarts gereden. Wat natuurlijk heel raar was voor Christian, ik bedoel, Christian blijft achter in de klas én ik neem een ander kind mee. Bij de huisarts... deur op slot, tjonge... ff lunchen. Ik heb daar dus een half uur voor de deur gestaan en onszelf bezig gehouden met ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet. Eenmaal binnen ondernam de kordate assistente direct actie en hopla daar was de arts. De knul had zóveel pijn aan z'n schouder dat een goed onderzoek niet echt uit te voeren viel, maar de arts verzekerde mij dat het niet gebroken en ook niet uit de kom was. Waarschijnlijk spieren. En ja, hij moest de dag erna terugkomen voor controle. Een sling en pijnstillers gehaald. Bij de apotheek hebben ze met 3 man sterk die sling bij 'm omgedaan (dat was namelijk iets wat ze niet vaak deden..) en daarna heb ik hem mee naar huis genomen. Wat gedronken, cake erbij, tv aan en hij zat daar als een zielig vogeltje op de bank. Moeder kwam na een half uurtje want die zat niet meer rustig bij de uitvaart en heeft haar knul in de armen gesloten.
Samen weer naar school gereden om de meute op te halen, dochter in tranen want die had zich verheugd op een middagje Sylvia maar zij kon nu toch gewoon mee met moeder. Directrice bedankte mij nog dat ik dit had willen doen maar hé dat doe je toch voor elkaar.
Christian weer mee naar huis, voetbaltraining hadden we al afgezegd. Begint ie ineens te zeuren dat ie wél naar trainen wilde. Nope, ging niet gebeuren, boodschappen moesten er worden gedaan want ook daar had ik nog geen tijd voor gehad. Ik merkte aan Christian dat hij écht aandacht wilde hebben, misschien toch een soort van jaloers? Ik weet het niet. We hebben fijn geknuffeld en toen was het gelukkig weer goed. Ik was echt heel moe gisteren, kon ook niet goed slapen.
Om 3 uur vannacht riep Laura vanaf zolder... het ringetje (van haar beugel) was van haar kies geschoten. Ik weet dat ik eigenlijk gelijk moet bellen naar de ortho maar volgende week heeft ze controle, ik laat het dus maar even zo. Gewoon geen puf om tussendoor wéér een afspraak op een onmogelijke tijd te moeten plannen.
Om wat vrolijker af te sluiten even een fotootje van een gezellig hoekje...
en deze dan...
ook 4 euro.....
Klein konijntje dat van kleur verandert, 2 euro. Ik moet er echt heel snel weer heen geloof ik.
Fijne dag ! x Syl
He wat een narigheid! Hier hetzelfde meegemaakt met een moeder van een klasgenootje van Merel. Echt heftig hoor! Fijn dat de school het zo goed op pakt.
BeantwoordenVerwijderenHoe gaat het vandaag met de klasgenoot van Christian?
liefs Judith
Klasgenoot is nog niet op school, blijkt zwaar gekneusd. Hij was uit een klimrek gevallen.
VerwijderenSjonge, soms komt alles ook tegelijk hè? Wat een boel emotionele dingen op een rijtje...
BeantwoordenVerwijderenMaar die laatste foto's zijn wel werr opbeurend te noemen! Dat konijntje vind ik leuk!
Goeie grutjes wat een dag, geen wonder dat je moe bent... Heftig hoor voor Christian, vooral voor binnenvettertjes om zich te uiten. Fijn dat je het klasgenootje van je zoon mee hebt kunnen nemen en ik hoop dat het alleen de spieren zijn!!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad een gezellig hoekje... Oh, dat blik een snoepie!! en dat konijntje is superleuk. Hahaha ik moet lachen om dat hert... die hangt bij ons sinds vorig jaar kerst !! nog steeds in de keuken aan een schroef... De kids hebben al tig keer gevraagd of ik getikt ben en ik antwoord braaf "Ach prettig gestoort!"...
Groetjes, Collie
Ik heb gehoord dat het inderdaad alleen de spieren zijn, lastig genoeg maar minder erg. Hij had een behoorlijke smak gemaakt, oef.
VerwijderenIs dat hert groot, nee toch? Ik vind 'm geweldig hoor, wil ook een hertje aan de muur!
Ik denk dat íe van het topje van het gewei tot de onderkant ca... mwoa... 70centimeter is, hahaha. Ik zal hem eens een keertje op de kiek zetten :)
VerwijderenGroetjes, Collie
70 centimeter !!!! Mozes.... da's geen kleintje !
VerwijderenTjeetje meis wat een dag. Soms lijkt het wel alsof iemand ons test tot hoever de rek erbij ons in zit ;-)
BeantwoordenVerwijderenJe schrikt zelf al van het nieuws laat staan wat voor impact het op Christian heeft om toch zo dichtbij bij een klasgenootje zo een groot verlies mee te maken.
Lijkt me voor kinderen ook moeilijk te bevatten.
En dan ook nog op pad met een gewond manneke ... en een ringetje van je meiske haar beugel .... Het ging maar door .....
Hopelijk vandaag wat rustiger meis!!!!! Effies bijtanken van alles!
Je hebt in ieder geval een schitterend hoekje zo gemaakt! Kijk er maar vaak naar. Is echt prachtig!!!!!
En dat konijntje is zo liefffffffff <3
Wel een rustiger dagje vandaag, maar ook gewoon nergens zijn in bluh. Ik heb net de te recykleren spullen eens tevoorschijn gehaald, haha niet normaal zoveel maar ik heb een idee... nu nog uitvoeren ;-)
Verwijderennog nooit van de flying tyger gehoord dus ben eens gaan googelen, jammer dat ik niet online kan bestellen !! wat een leuke spullen !
BeantwoordenVerwijderenEen jonge mama overleden. Erg hey. Mijn buurvrouw / vriendin was 46 toen ze aan darmkanker overleed. Haar jongste was toen 17, nu 21. Ik heb nog een intensief contact met haar, haar vader overleed drie maanden daarvoor en was ze genoodzaakt met een minimale wajong uitkering adhoc te gaan wonen. Drama.
ik mis mn vriendin nog iedere dag.
Lief dat jij je hebt ontfermd over een ander kind.
Dat is waar het om draait in het leven, er zijn voor elkaar.
xxx
Ellen
Je hebt het hart op de goede plaats Syl!
BeantwoordenVerwijderenDe ambetante dag is weer achter terug, vooruitkijken naar fijnere dingen nu.
Liefs!
Hè bah, wat kunnen zulke dingen je ritme verstoren. Maar ja, ze gebeuren, je houdt ze niet tegen, helaas.
BeantwoordenVerwijderenVandaag hopelijk weer nieuwe kansen, nieuwe prijzen ;-)
Ja soms gaan dingen echt heel anders dan gepland ...en ben je blij dat er een eind an een dag zit!
BeantwoordenVerwijderenHoe herkenbaar allemaal (44 en drie kids), grote en kleine gelukjes maar ook dagen dat alles in het honderd loopt, zo een dag gaat gelukkig altijd over. Daarna weer lekker bijtanken, je omringen met lieve mensen en dromen van mooie spulletjes en handgemaakt kan helpen. Je hebt een groot hart, schoon madam ben jij :)
BeantwoordenVerwijderenZo dat was inderdaad een enerverende dag! Hoop dat het vandaag weer een beetje normaal voor je is.
BeantwoordenVerwijderenHet is wel een heel gezellig hoekje dat je op de foto zette. Dat hertje is van Flying Tiger? Hmmm... toch vriendlief weer eens motiveren om er met mij heen te gaan dan ;)
Maak er een mooie dag van!
Och Syl, ik raak buiten adem als ik je relaas lees..en alels is zo relatief hé...ik had het er nog over met mijn man , je hebt mensen die altijd maar sparen voor "later" en "voor de oude dag"...wij leven nu en misschien is er niet eens een "later"...zonder geld buiten te gooien, wil ik toch echt de dag plukken en dat zou iedereen moeten doen.
BeantwoordenVerwijderenKatrien x
Je hebt helemaal gelijk Katrien, maar volgens mij moet je ook wel wat meegemaakt hebben om zó te kunnen denken. Als alles je altijd maar zorgeloos aan komt waaien en iedereen is gezond en happy... tja dan spaar je voor later. Jij en ik weten dat dat later nog niet zo vanzelfsprekend is. Oh de chocolaatjes zijn op, mocht van mezelf gisteren ;-)
VerwijderenOch och wat een dag vol emoties! Hopelijk verloopt deze dag een stuk vlotter!
BeantwoordenVerwijderenEn een heel gezellig hoekje heb je daar!
Dat konijntje is het broertje van het konijntje dat ik laatst bij de kringloop vond! :D
ik moest even terugzoeken naar je konijntje, die post heb ik nooit gezien, zucht, soms verdwijnen er gewoon blogs... gek van. Ik ga er straks ff naar kijken hoe dat kan. Ik vind al die hertjes tof, dat vind ik nou nooit ! Komt waarschijnlijk omdat jij nét ff eerder was haha!
VerwijderenWat een dag, zeg dat wel. Hopelijk is vandaag minder hectisch verlopen. En als de zoon knuffels nodig heeft, gewoon geven. Die zijn toch gratis. :)
BeantwoordenVerwijderenWat een nare dag! Van mijn vriendin is pas haar vader overleden, zij is 14. Ik vind het zo zielig en sneu!
BeantwoordenVerwijderenHopelijk gaat het vandaag beter!
Je hertje is prachtig! Waarom vind ik dat nou nooit?!
Groetjes Leonie
Dat kun je wel een enerverend dagje noemen. Hopelijk valt het allemaal mee met de gewonde klasgenoot.
BeantwoordenVerwijderenEn als ik voor je langs de Tiger moet..... geef een gil. Donderdag ben ik weer in Almere.
Groetjes, Ria.
Hihi ik denk dat ik zelf naar Almere ga, toch handiger dan Utrecht misschien. Ik heb Laura een Laura-mama dagje beloofd ;-)
VerwijderenAls je het leuk vindt: laat het weten wanneer. Misschien kunnen we dan ergens koffie drinken. Lijkt me gezellig.
VerwijderenEn ik denk zeker dat Laura het leuk winkelen zal vinden in Almere.
Heel erg nare ervaring, maar dat is het leven! Ik heb zelf ook borstkanker gehad aan 37 en dacht dat mijn leven voorbij was en had toen 2 kinderen van 12 en 7, ik kan je verzekeren dat de wereld stil staat! Zoiets zou niet mogen gebeuren, een moeder uit een gezin wegrukken dat die mama nog heel hard nodig heeft. Zelf heb ik geluk gehad, maar de vrouw van mijn collega is datzelfde jaar ook gestorven van hetzelfde. Geniet dus van alles en iedereen zoveel mogelijk en ga nog maar eens lekker winkelen in de Tiger als je kan :) want het hertje is supermooi!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, rita.
Zeker, zo is het leven, het gaat zoals het gaat en daarom moeten we heel hard genieten!
Verwijderenzulke dagen maak je liever niet mee :-(, ik snap je manneke wel hoor, die wil ook de aandacht van zijn mama hihi, hoop dat het met het ander kindje ietwat beter gaat nu, wat een hectische dag en wat erg van de mama die is gestorven
BeantwoordenVerwijderenlieve groet jenneke
He bah wat een dag was dat!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je nog wel lekker even de hebt kunnen pakken!
Wat een enerverende dag! Triest he als een moeder overlijdt, dat was vorig jaar ook hier op school, dat heeft een enorme impact! gelukkig is het met de schouder van het vriendje goed gekomen. Liefs Carolien
BeantwoordenVerwijderenAch lieverd, wat een dagen... Dan heb je geen energie meer over. Ik wens je een beetje rust en balans terug en energie om alles aan te kunnen. Dikke knuffel, MiM
BeantwoordenVerwijderenJeetje zo veel op een dag, het komt ook altijd tegelijk..
BeantwoordenVerwijderenJe bent een lieve en verzorgende moeder, morgen weer een nieuwe dag ;)
Sterkte met het verlies van de moeder ook aan zoonlief, knuffels doen wonderen ..
Liefs Diana
r gebeuren inderdaad verschrikkelijke dingen in deze tijden ... k krijg r gelijk kippevel van ... liefs, mimi xxx
BeantwoordenVerwijderenTsjonge zeg, wat een pittige dag!! Soms krijg je zoveel narigheid op een dag te verwerken en te horen he..
BeantwoordenVerwijderenMaar het zet je wel weer stil dat als je zelf en je gezinnetje gezond zijn je daar extra blij om moet zijn!
Fijne week!
Groetjes Lies (theemutsss.blogspot.nl)
Kan me voorstellen dat je aan het einde van zo´n dag "helemaal de pap op hebt"...Altijd heftig zulke berichten. Groetjes Silvia
BeantwoordenVerwijderenWat een dag !!...pfff erg hoor...liefs en sterkte van mij...xxx...
BeantwoordenVerwijderenHé meis, ik had het al op mijn blog gelezen maar nu ik je hele verhaal lees... heftig toch hé. Die rotziekte. Ik kom net nog te weten vandaag dat een vriendin haar man ook vecht tegen lymfeklierkanker, een vriend van mij wacht op een verdikt... we moeten echt ons best doen om te genieten van elke dag, je hebt dat goed aangepakt met Christian. Al die vragen van onze kinderen, waar we zelf amper een antwoord op hebben. En dat kaarsje.... laten branden... je bent een fijn mens Syl. Van slag zijn en nog voor anderen kijken, plof nu maar nog lekker neer op die bank. Van indrukken gesproken ... liefs, Trui
BeantwoordenVerwijderenDit soort heftige dagen moet je niet te vaak hebben. Je zou ze het liefst overslaan, maar helaas gaat dat niet.
BeantwoordenVerwijderenPff wat heftig allemaal, dan snap ik dat je tussendoor niet nog eens naar de ortho wil! Neem op tijd maar even een pauze (als het je lukt!)! Gelukkig zijn er vrolijke plekjes in huis die je dan even opvrolijken :-) Dat theeblik herkende ik meteen, is inderdaad leuk als vaasje en wat schattig dat vilten hertje! En dat hertenkopje, ik heb toevallig vandaag zo ééntje in het mini gekocht bij Casa en het is een magneetje, lijkt er sprekend op! :-)
BeantwoordenVerwijderenDat was me een dagje wel zeg! Heftige dingen allemaal, dan komt het wel even heel dichtbij. Hopelijk gauw weer wat rust in de tent voor je!
BeantwoordenVerwijderenLeuke spulletjes heb je gekocht!
groetjes, Elske
Hey lieverd dat was me een heftig dagje dan, maar zo te lezen heb je je er prima doorheen geslagen. Had pas ook met mijn dochter zo'n gesprek, ze is dan wel al bijna twintig maar die wil haar mama ook nog lang niet missen. Eergisteren toen ik die knak/klap in mijn hoofd kreeeg was ze ook extra bezorgd en kreeg ik nog eens een dikke knuffel.
BeantwoordenVerwijderenMmm voel mijn hoofd weer. Misschien ga ik nog maar wat slapen.. Knuff!
Brr, ik lees nu net pas dit bericht.. Krijg het er gewoon koud van.. Weet zelf wat het is om heel jong je moeder te moeten verliezen... Kan me de reactie van Christian heel goed voorstellen.. Ineens komt de "dood" dan ook voor hem ineens dichtbij. Dat zijn gesprekken die je eigenlijk niet wil voeren met je kinderen, maar die je helaas wel moet voeren...
BeantwoordenVerwijderenHopelijk ben je weer een beetje bekomen van deze moeilijke dag en kom je weer in je recycle-flow...
Dikke knuffel, Bianca
Jeu wat heftig allemaal zeg..... Ik wens je een heel rustig weekend toe!! X
BeantwoordenVerwijderen