Hoe-ra(ar)

Hoe raar is het toch dat je van te voren de wending van een gesprek denkt te kunnen inschatten omdat het immers altijd zo is dat je zwaar depressief die school weer uit loopt met slapeloze nachten tot gevolg.

Gisteren dácht ik bij het begin van het evaluatie gesprek over Christian dat het weer een negatief gedoe ging worden. Er werd verteld over de Cito Begrijpend Lezen en dat Christian de helft van de tijd compleet andere dingen aan het doen was, met z'n potlood spelen, aan z'n kleren plukken, zat te zingen, alles behalve die toets maken dus. Maar ondanks deze afleiding (die hij zelf veroorzaakte dus) scoorde hij een B, prachtig dus. Er werd wel meteen bij gezegd dat het met meer concentratie waarschijnlijk een dikke A had kunnen zijn. Maar dat vind ik even niet zo belangrijk, ik was al opgelucht dat hij het niet verknald had !

Leestempo is niet hoog maar hij leest wel goed en met een prachtige toon, hij zit helemaal in het verhaal en weet heel goed wat hij leest. En volgens de juffen is het tempo niet zo belangrijk maar is het begrip vele malen belangrijker. Er zijn ook kinderen die een vel papier in record tempo oplezen maar geen flauw benul hebben waar het over ging. Dus tja... wat heb je liever. Ik heb hetzelfde met Laura, tempo altijd matig maar begrijpend lezen perfect. Dus dat heb ik losgelaten. Overigens had ik op dit punt wel zoiets van ... wow... zei de juf nou iets positiefs?! Ik schrok er een beetje van, misschien hebben ze geleerd....

En dan.... iets waar ik echt, echt echt van wakker heb gelegen omdat ik niet weet wat ik nog meer kan doen voor 'm : Het Rekenen.
Mijn knul vindt rekenen echt heel moeilijk, het automatiseren lukt 'm niet  (bijvoorbeeld vriendjes van de 7 : 6 en 1, 5 en 2, 4 en 3 etc.), dat vergt heel veel herhaling. Ik heb een speciaal rekenprogramma voor 'm thuis (niet op de computer), en dat oefent hij 1x op school met de remedial teachter en 3 of 4x thuis. Is heel intensief en soms levert het echt een gevecht op met hem. Ik heb altijd doorgezet, zin of geen zin, soms ging het heel goed en soms ook helemaal niet, soms wist ie de lastige sommen heel snel en de simpele weer niet, heel raar maar dat schijnt echt met dat automatiseren en het vasthouden van geleerde materie te maken te hebben. Datzelfde geldt voor de tafels, op school dreunen ze het niet meer op maar krijgen ze heel ingewikkelde verhalen en in dat verhaal zit dan een tafel verstopt, dat leidt 'm af, als ie alleen een som ziet gaat het beter, niet snel, maar wel beter.
Afijn, hij heeft dus de Cito Rekenen gemaakt, buiten de klas in een rustige setting samen met nog een paar kids en volgens de juf heeft hij geconcentreerd gewerkt. Het heeft geresulteerd in een C ! Gewoon de toets E-4 (eind groep 4 dus) gemaakt en dat is een C ! Hij kwam van een E. De tranen schoten in m'n ogen pfffffff wat een ontlading was dat.
Iedereen heeft zoiets van... hij kán het wel, zonder tijdsdruk, in een rustige setting en dat biedt hoop voor de toekomst. Een A zal het niet worden, want hij vindt het echt heel moeilijk maar oh oh oh wat hebben we geoefend en niet zonder resultaat dus. Wij en vooral Christian zijn heel blij... een C is toch best goed mam? Zeker mannetje, een C is super !

We hebben afgesproken dat we ook in groep 5 blijven oefenen én dat hij gewoon de lesstof van groep 5 aangeboden krijgt. Hij hoeft dan bijvoorbeeld van 5 tabellen er maar 2 te maken en dan mag hij naar het volgende blad, zodat ook hij voelt dat ie vooruitgaat en niet achterloopt op anderen. Dat vond ik wel een hele goede insteek.

We kregen van de ambulante begeleider van de dovenschool nog een opsteker naar Christian toe. Zij heeft in haar carrière nog nooit meegemaakt dat een slechthorend kind het zó goed doet op het reguliere onderwijs. En hij is vooral op het gebied van taal en woordenschat een absolute uitzondering, hij heeft gevoel voor taal en ondanks zijn gehoorprobleem kan hij ook heel goed verhalen vertellen en is hij goed verstaanbaar. Dat is toch even fijn om te horen.

Verder vinden de juffen dat hij in het afgelopen jaar ontzettend gegroeid is in zijn doen en laten, hij is wat rustiger geworden, socialer en weet zichzelf beter in de hand te houden. Soms wordt ie nog wel geprikkeld door andere kinderen, zij noemen het geprikkeld, ik noem het treiteren. Dat was dus wel even een punt waar ik wat dieper op in ben gegaan. Want als Christian een duw krijgt in de gang en vervolgens boos wordt en een duw terug geeft en híj de schuld krijgt omdat ie dan niet goed gereageerd zou hebben dan zit er toch ergens iets niet goed. Actie en Reactie zeg ik. ik heb Christian inmiddels al zo ver dat hij probeert niet terug te duwen maar zegt : stop hou op (dat leren ze bij Vreedzame School) en naar juf gaat om het probleem aan te kaarten, die er vervolgens niets mee doet haha! Afijn, dit zal ooit nog wel eens goedkomen.

Zijn echte rapport krijgen we vrijdag, maar dat rapport zal dus goed zijn.
Je wilt echt niet weten hoe opgelucht ik gisteren thuis kwam, mijn knul zal altijd wel ondersteuning nodig hebben maar hé dat mag als je zeer slechthorend bent en op een gewone school zit.
We gaan werken aan zijn zelfbeeld om meer zelfvertrouwen te kweken want dat is zijn grootste struikelblok, hij denkt iets niet te kunnen en dan probeert ie het ook maar niet. Na de zomervakantie mag hij naar een sova-training (sociale vaardigheden), weer een klein stapje gezet.

Nog een paar weekjes school en dan gaan we echt even relaxen hoor !

xxx Syl