Chateau de Gizeux

Op een warme dag togen wij naar Chateau de Gizeux. We hebben tijdens onze reizen in de Loirestreek al heel veel kastelen gezien maar deze was ons eigenlijk nooit opgevallen.

Een kasteel zoals een kasteel moet zijn, beetje afgelegen, met toegangspoort en heerlijk bos er omheen. De ontvangst bij de poort was allerhartelijkst. De rondleiding was net begonnen maar we konden ons nog bij het groepje Engelsen voegen. Waarschijnlijk sprak de jongedame in kwestie niet goed Engels want de rondleiding ging op rap Frans. Ik kon het aardig volgen en moest het dus vertalen voor kids & man. Natuurlijk hebben we heel veel foto's geschoten, hier laat ik er maar een paar zien.
Wat bijzonder was aan dit kasteel, was dat de schilderingen rechtstreeks op de muren en plafonds waren aangebracht. De pan op de foto is een beddenpan (die hield je bed warm dus, soort kruik). En het hert.... tja.... die vind je in ieder kasteel, de kasteelheren hielden wel van de jacht én van het etaleren van hun kunnen.

Na de rondleiding konden we voor de kinderen een tas ophalen bij de poort, in die tas zaten attributen die nodig waren voor de jacht naar de schat. In de tas zaten: een zaklamp, een blinddoek, een magneet, Het schatkistje zelf zat óók in de tas (en de kids hadden al gezien dat daar snoep in zat), en een kaart om de gevonden codes op te schrijven. Er was een boef bezig geweest en de man was gevlucht. Gaandeweg kregen de kids een code, zwarte hoed, staartje, zwarte laarzen enz.
Ze moesten daar wél wat voor doen! Flessenpost uit een sloot vissen, vlag hijsen, met een magneet een plaatje opzoeken waar het op bleef plakken, hand in een holle boomstam steken en dan maar zien wat er aan bleef hangen ieeeeeeeek, bananengeur opsnuffen in een boom vol met flesjes gevuld met verschillende aroma's en ook nog ergens bij insecten kijken wat er op de buik stond (gelukkig waren ze niet echt haha). Zo leuk gedaan! En pa en ma er maar achteraan rennen dwars door bramenstruiken en muggenzwermen ;-)
Afijn, alle codes opgeschreven en terug naar het oude kasteel, er was daar ergens een verloren deur en je moest echt goed zoeken dus. Wij voorzichtig die deur in, en ja hoor, allemaal schatkisten.... maar wat was de code? Ineens slaakt Laura een gil......... oooooooooooh maaaaaaaaaam vleermuizen en hopla die stond al weer buiten. De beestjes fladderden om ons heen om vervolgens te besluiten toch weer aan het plafond te gaan hangen (het was immers nog volop daglicht, daar houden ze niet van). Ik vond ze prachtig !!
Het was heerlijk daar, absoluut de moeite waard. En een fijne bijkomstigheid was dat het ín het kasteel en in de bossen natuurlijk goed vertoeven was, lekker koel!

xxx Syl