zaterdag 4 mei 2013

Een bijzondere dag

Ik schreef er al over, onze wandeling in de Amsterdamse Waterleidingduinen, hoe fijn het was zo lekker in de natuur.

Wat ook heel bijzonder was, is dat we dít tegenkwamen tijdens onze wandeling.
 
Het zal geen uitleg behoeven, dit vliegtuig is niet zomaar uit de lucht gevallen, daar was Duits geschut voor nodig. We hebben daar even op een bankje gezeten en er met elkaar over gepraat.

Omdat we vlakbij Zandvoort waren zijn we natuurlijk ook nog naar het strand geweest.
Koud was het absoluut niet maar er stond wel behoorlijk veel wind.
 
 
Nadat we helemaal zijn uitgewaaid zijn we naar de Eerebegraafplaats te Bloemendaal gegaan, dat daar niet zover vandaan ligt.
En wel hierom :

Hier ligt de opa van René begraven, zijn grafsteen zegt het allemaal.
Samen met heel veel andere verzetsstrijders vermoord door de Duitsers, in de duinen. Dezelfde duinen waar we net nog zo fijn doorheen gelopen zijn. Het is al zó lang geleden maar als je op dit plekje bent, waar je niets hoort, alleen maar het kwetteren van vogels en de roep van een uil, dan worden je gedachten meegevoerd naar ál die mensen die hier liggen. Helden zijn het, die hebben gestreden voor ónze vrijheid.
Laura en Christian waren behoorlijk onder de indruk.
Opa Stil ligt tegenover Hannie Schaft, zij is het symbool geworden van het verzet.
 
Wat het voor René helemaal een bijzondere plek maakt, is dat ook zijn vader hier verstrooid is. René heeft er alles aan gedaan de grote wens van zijn vader te vervullen, namelijk dat hij vlakbij zijn vader verstrooid mocht worden. Het heeft wat tijd gekost maar uiteindelijk kregen we toestemming. Heel bijzonder, niet iedereen krijgt daar toestemming voor maar ook mijn schoonvader is oorlogsveteraan.
Hij praatte daar niet over, er zijn teveel gruwelijke dingen gebeurd die hij nooit een plek heeft kunnen geven.
 
Vanavond.... zijn wij 2 minuten stil, om deze helden te herdenken maar ook alle andere gevallenen, in welke oorlog dan ook, Nederlands, Duits, álle gevallenen. Opdat het nooit weer gebeurt.

***

28 opmerkingen:

  1. Diep ontroerd en dankbaar voor onze vrijheid. Bedankt voor het delen van je verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is heel goed om hier ieder jaar bijnstil te staan en dat we ook de generatie na ons hier over vertellen. Ook wij zullen vanavond 2 minuten stil zijn.
    Liefs, Melanie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Stil.... Lang leve de geschiedenis. Opdat wij nooit vergeten.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. tis stil in mij.................... erg mooi, het heeft me geraakt.......

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooie post hoor!!...hier word je stil van...en dat zijn we vanavond met zijn alle stil 2 minuten....liefs Ria...x !

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Kippevel! 4 mei is voor ons altijd een gekke dag, want het is naast dodenherdenking ook de verjaardag van meneer pollewop... Maar ook wij staan vandaag stil bij al wat gebeurd is en sluiten dat af met een proost op een liefdevol heden en een nog liefdevollere toekomst.

    Liefs,
    Rosalie

    P.s. de postduif is uitgevlogen ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn postduif vliegt vandaag, Laura heeft nog iets gemaakt wat ook in het pakje zit :-)
      Ow en natuurlijk gefeliciteerd met meneer pollewop, juist bijzonder.

      Verwijderen
  7. Mooi geschreven en een bijzondere dag! Wat ook bijzonder dat zijn opa tegenover mevr. Schaft ligt.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Het lijkt me ook heel bijzonder en indrukwekkend om er te lopen..

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat mooi! Kippenvel!

    Ik moet direct aan de verhalen van mijn opa denken. Hij heeft voor zijn kinderen en een paar van zijn kleinkinderen in een brief een deel van wat hij mee gemaakt heeft, opgeschreven. Een groot deel is inderdaad te erg en weet ik niet. Hij is naar een werkkamp in Duitsland gestuurd, mocht op verlof en is nooit terug gegaan, is toen ondergedoken in Friesland (woonde in Oost-Groningen) en zat ook in het verzet.

    Dikke knuffel!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. indrukwekkend Sylvia.
    en wat me het meest doet is dat die mensen allemaal zo jong zijn gestorven.
    Ook ik ben vanavond 2 minuten stil uit respect voor alle mensen die omgekomen zijn bij zinloos geweld.

    liefs, Ellen

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Goh ik ben er helemaal ontroerd van wat een indrukwekkend verhaal.....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Pff hier ook al iemand die met de tranen in de ogen staat en met een krop in mijn keel. Heel mooi dat je schoonvader bij z'n vader mocht uitgestrooid worden. Dankjewel voor het delen van jouw verhaal, nou ja dat van de familie van je man. Knuff!

      Verwijderen
  12. Wat een ontroerend verhaal! En wat goed dat de as van je schoonvader juist op die plek mocht worden uitgestrooid. Liefs Carolien

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Zo'n veelzeggend verhaal, ontroerend. En goed dat we dit allemaal toch op tijd nog eens bekijken, erover nadenken en praten, dat dit nog nooit meer mag gebeuren!
    Groetjes, rita.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. een bijzonder verhaal zeg! Dat moet gedeeld worden om niet te vergeten!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. wat een mooi/ ontroerend verhaal en hoe mooi dat jullie toch toestemming kregen!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat een mooi en ontroerend verhaal heb je geschreven. Kippenvel.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Het lezen van dit bericht maakt een zeer diepe indruk op me!


    BeantwoordenVerwijderen
  18. Even stil naar het lezen van je blogberichtje...daarna het aan onze kinderen laten zien en lezen... Daarom was gisteren de herdenking en hing de vlag halfstok..
    Bedankt voor het delen van je verhaal

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Wat een indrukwekkend verhaal ,mooi dat je er over schrijft dat is goed dat we erover blijven praten ,lieve groet marloeskreatief

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ik ben hier even heel stil van ... hier wordt ook vaak stilgestaan bij al het oorlogsgebeuren. Opdat we nooit zouden vergeten ...

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Indrukwekkend verhaal. Daarom moeten we ook blijven herdenken.

    lieve groet,
    Betsy
    Wolatelier DiAn

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Indrukwekkend verhaal... Mijn vriend's overgrootvader ligt in Birma begraven; daar is hij in maart voor de 2e keer bij het graf geweest op de warcementry in Thanbyuzayat. Van de foto van zijn graf krijg je de koude rillingen, als je het verhaal erachter kent. Dat moet voor jullie ook zo voelen... Heel bijzonder! Bedankt voor het delen, Syl.

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Mooi Syl...een indrukwekkend verhaal en ook mij doet het toch altijd weer iets al die verhalen en overgebleven herinneringen aan deze vreselijke oorlogstijd...je kunt je er bijna geen voorstelling van maken, maar het mag NOOIT vergeten worden en het is aan ons om het ook aan onze kinderen door te geven. Wij zijn vorig jaar in Normandië geweest...zo enorm indrukwekkend ik vond het bijzonder hoe de kinderen dat dan ook oppikken en aanvoelen.

    BeantwoordenVerwijderen

Ik vind het heel gezellig als je een reactie achterlaat.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...