Over Ponnen en Pinautomaten

Geef Christian een kartonnen doos en hij zal er uuuuuuuuuren zoet mee zijn. Er worden wenkbrauwen gefronst, de tong gaat uit de mond, doos gaat op de kop en weer terug, gereedschap erbij en voila...
vanaf nu hebben we op de Zaanse Zolder een eigen pinautomaat.
Ik vind dat superhandig, want nu hoef ik niet meer naar de bank. En deze automaat is ook heel vriendelijk, hij praat terug. Doe uw pinpas in de gleuf, even wachten hoor, ja wat wilt u hebben. Doe maar 50 euro..... okee even wachten hoor, kijk in de andere gleuf, daar ligt 50 euro. Ik doe ook centen hoor, maar ik moet het eerst even opschrijven. Als jij dan zegt wat je wilt, dan krijg je dat ook.
Handig toch ?!

Soms heeft een kind even een oppepper nodig, Christian heeft zo een periode (ikzelf trouwens ook).
Afgelopen zaterdag had zijn voetbalclub Hercules een zaalvoetbal toernooi. Alle F-teams werden door elkaar gehusseld en nieuwe teams samengesteld. Voor de gelegenheid voetbalde Christian zaterdag bij Manchester City. Zo leuk om die knullen te zien voetballen en het werd beloond want mijn kerel werd met zijn team kampioen. Zo trots was hij op zijn medaille én gouden beker ! Op de foto zie je dus een Herculiet ín Ajax-tenue, spelende voor Manchester City.... volgt u nog?
Dit kwam even op een heel goed moment. Zie je wel mannetje dat ook jij dingen goed kunt en dat wij heel erg trots op je zijn...

Ik zou zó graag willen dat het leven voor hem wat eenvoudiger zal zijn, dat ie wat steviger in zijn schoenen staat en niet meer zo onzeker is. Dit remt hem af, in het dagelijks leven, in het leren op school, in omgang met andere kinderen en dat doet soms pijn om te zien. We helpen hem waar we kunnen maar we moeten ook loslaten, hij moet het zelf doen. Hij wil niet ánders zijn dan andere kinderen. En wij moeten hem ervan doordringen dat hij goed is zoals hij is. Dat het vervelend is om niet goed te kunnen horen en dat het niet raar is dat je daar heel moe van wordt en dan je concentratie verliest. Maar dat het niet erg is dat je daardoor niet altijd goed kunt leren. Je hoeft geen professor te worden, als je maar gelukkig bent.

Ik spring van de hak op de tak geloof ik...

Dit jurkje lag al een paar maanden klaar.... op het zoompje na dan, erg eigenlijk dat dat dan blijft liggen. Ik kwam het tasje afgelopen weekend tegen en heb het jurkje toch maar even afgemaakt. Ik heb een Hema jurkje nagetekend.
Laura trok 'm gisteren aan : ooooooh mam, wat heb je een gave nachtjapon gemaakt, zo lekker zacht....
uuuuuh ach je hebt ook gelijk, dit is beter als nachtpon... een bijna-12 jarige gaat natuurlijk geen bloempjes meer aantrekken als jurk.... hoe dom kan een moeder zijn haha !

Nou, een nachthemd erbij dus !

Groetjes van Syl